Kontynuując naszą serię „Praktyczne porady naszych ekspertów”, prezentujemy Wam najbardziej popularne reguły Incoterms wraz z poradami na co warto zwrócić uwagę podczas zawierania umowy na transport w przypadku wymienionych poniżej reguł.

CFR i CIF

Reguły CFR (Cost and Freight) oraz CIF (Cost, Insurance and Freight) to dwie z jedenastu reguł Incoterms 2020, określających podział kosztów i ryzyka w transakcjach handlowych.

W przypadku dostawy na bazie reguł CFR i CIF to sprzedający (eksporter) organizuje oraz opłaca transport aż do portu wyładunku, a w przypadku reguły CIF – również ubezpieczenie. Wszystkie koszty lokalne, czyli koszty manipulacyjne, przeładunkowe, magazynowe, koszt odprawy celnej i transportu do swojej siedziby leżą po stronie kupującego (importera). Ryzyko w zakresie transportu przechodzi na kupującego w chwili, gdy towar zostaje umieszczony na statku.

Z doświadczenia naszych ekspertów wynika, że kupujący często nie ma świadomości ilości oraz wysokości kosztów lokalnych, związanych z wyborem armatora dokonanym przez eksportera, jakie musi ponieść w porcie rozładunku. Są one często znacznie wyższe od spodziewanych.

Z punktu widzenia eksportera wybór formuły CIF/CFR jest najwygodniejszy, gdyż to eksporter ma kontrolę nad ładunkiem. Z punktu widzenia importera jest to formuła wiążąca się z ryzykiem wystąpienia dodatkowych, nieprzewidzianych kosztów w porcie rozładunku.

Chcielibyśmy wskazać, na co warto zwrócić uwagę podczas zawierania umowy na transport. Pamiętajcie, że sprzedający dokonuje odprawy towarów w eksporcie, nie ma jednak obowiązku dokonania odprawy towarów w imporcie lub tranzycie przez kraje trzecie. Zwróćcie również uwagę, aby fracht został prawidłowo wykazany w fakturze sprzedaży, w przeciwnym wypadku może powstać kłopot z prawidłową odprawą celną w imporcie.

EXW

EXW (Ex works) to jedna z jedenastu reguł Incoterms 2020, służących określeniu podziału kosztów transportu towaru, obowiązków oraz ryzyka pomiędzy sprzedającego a kupującego. W przypadku reguły EXW, jedynym obowiązkiem sprzedającego (eksportera) jest przygotowanie zapakowanego towaru wraz z dokumentacją oraz dostarczenie go na wcześniej ustalone miejsce odbioru – z reguły na terenie fabryki lub magazynu. Za pozostałe etapy transportu odpowiada kupujący (importer).

Klienci sprzedając swój towar na bazie EXW są przekonani, że podpisując kontrakt, o nic już nie muszą się martwić. I w gruncie rzeczy tak powinno być. Z doświadczenia naszych ekspertów wynika, że kupujący przerzuca wiele czynności na sprzedającego, które powinny leżeć po stronie kupującego m.in.:

• zabukowanie towaru u armatora,
• wprowadzenie VGM,
• wprowadzenie instrukcji konosamentowej.

Należy też pamiętać że to sprzedający ma obowiązek przesłania takich dokumentów, jak specyfikacja towaru/packing list oraz faktura handlowa do odprawy celnej.

FOB

FOB (Free On Board) to jedna z jedenastu reguł Incoterms 2020, służących określeniu podziału kosztów transportu towaru, obowiązków oraz ryzyka pomiędzy sprzedającego a kupującego. W tej regule sprzedawca ponosi wszystkie koszty związane z organizacją transportu do momentu załadowania towaru na statek. Potem wszelkie koszty, ryzyko, a także kwestie związane z ubezpieczeniem przechodzą na kupującego (importera).

Z doświadczenia naszych ekspertów wynika, że przy zawieraniu kontraktu na warunkach FOB warto zwrócić uwagę na ustalenie płatnika kosztów na styku przejścia gestii, tj. w porcie załadunku, które zwyczajowo są po stronie sprzedawcy, jednak w praktyce bywa różnie. Pomoże to uniknąć zakłóceń na późniejszym etapie współpracy. Są to przede wszystkim:

• koszty THC w porcie załadunku,
• koszty lokalne, które mogą być różne w zależności od wyboru armatora,
• koszty dodatkowe pośrednika bukującego fracht, np. koszty obsługi spedycyjnej,
• koszty za wprowadzenie VGM.

Warto przy okazji ustalić stronę odpowiedzialną za wprowadzenie VGM.

Nasi eksperci chętnie odpowiedzą na dodatkowe pytania.